Yes! I really like Twilight!

Hallo lieve allemaal!

Er is de afgelopen dagen toch al wel weer veel gebeurd en ik had gewoon de dringende behoefte iets neer te zetten op de site, dus vandaar (al)weer een update!

Op onze eerste meeloopdag op de CBIA (donderdag) troffen we alle kinderen in rijen op het schoolplein aan, terwijl ze dansend Engelse en Nepalese liedjes aan het zingen waren. Op het podium stonden 6 kleuters en een wat ouder jongetje dat iedereen aanspoorde een bepaald lied te zingen met een bijpassend dansje natuurlijk. Hij noemde dan de titel van het lied en riep ONE TWO TWEE (three kunnen ze allemaal niet uitspreken) en dan begonnen alle kinderen op het plein het lied in verschillende tempo's te zingen, vrij geniaal. En al die kleine jongetjes aan het schudden met hun heupen, niet te filmen zo leuk! Toen iedereen was uitgezongen marcheerden ze in rijen naar hun klassen en daar stonden we dan met z'n vieren op een leeg schoolplein. Tej zou ons klassen aanwijzen maar hij was nergens te bekennen. Gelukkig kwam Sugandha na een kwartiertje en hij heeft ons in verschillende klassen gedropt. Char belandde toen naast het kind waarvan d'r oren nu nog steeds suizen, Rieneke in Nursery A en Fran en ik in Nursery B; 30 schreeuwende kleuters in een veel te klein lokaaltje en een lerares aan een minuscuul tafeltje op de grond. 1 kindje stond voor een schoolbord woorden aan te wijzen die de klas dan moest spellen, dus Fran en ik besloten ons maar tussen alle kleuters achterin de klas op de grond te proppen. Nadat nog 3 andere kinderen ook de woorden op het bord hadden aangewezen en de klas inmiddels minimaal 4x alle woorden had gespeld vond de juf het tijd om in beweging te komen en zei dat het onze beurt was. Daar stonden we dan, letters op te noemen van woorden waarvan wij de betekenis soms niet eens wisten. Ik zag de H 3x aan voor een W (double U) en Franne noemde de I steeds WHY dus dat ging al goed! Nadat de kinderen al een kwartier bezig waren dezelfde woorden te spellen vonden we het toch maar tijd voor iets anders, aangezien de juf zich ook niet verroerde. Vervolgens hebben we ze geprobeerd 'Pussycat' te leren maar nadat ze het na 98602967x nog niet konden (zelfs niet 1 regel) hebben we het ze maar laten spellen, om maar een beetje bij het lesprogramma te blijven. De juf verroerde zich nog altijd niet dus toen kwam Fran op het idee om dingen op het bord te tekenen en dan moesten de kinderen raden wat het was en daarna het woord spellen (wat een verrassing!). Dat ging prima, totdat we door al onze voorwerpen, fruitsoorten, delen van het gezicht en kleren heen waren. Gelukkig besloot de juf toen eindelijk in beweging te komen en begon ze met het uitdelen van de schriftjes, waar ze blijkbaar de hele morgen mee bezig was geweest terwijl wij ons uit stonden te sloven voor een enorme klas. De kinderen gingen allemaal om 1 klein tafeltje heenzitten, nouja niet eens allemaal want een derde van de klas had geen schrift dus die begonnen allemaal vrolijk door elkaar heen te rennen en met dingen te gooien. Meteen had ik 4 kinderen op m'n schoot zitten waarvan 1 me overal begon aan te raken en 1 in z'n broek had gepoept, wat hou ik toch van kleuters.
In de lunchpauze zijn we gaan eten bij 'The Hut', de tent waar alle vrijwilligers altijd bij elkaar komen en waar ze je eten overal vandaan moeten halen. (de MoMo's worden vrolijk uit de vriezer naast je tafel gehaald en in een plastic zakje gestopt en de eieren worden vaak ook na een half uur de tent binnengebracht.) 's Middags zijn we gaan kijken bij onze geverfde muren die helaas niet op wonderbaarlijke wijze ineens wit waren geworden maar hier heeft Char volgens mij ook al over verteld.

Vrijdag hebben Rien en ik zelf voor de klas gestaan, Rien wilde dat vooral zelf heel graag en ik besloot haar daarbij maar te assisteren. Het eerste uur hadden we de 2nd graders, normaal gesproken de drukste klas van de school maar Patrick (vrijwilliger die al ongeveer z'n hele leven VSN helpt en ook bij ons in huis woont) wilde wel achterin de klas gaan zitten zodat ze stil zouden zijn. Dat waren ze wel, maar het was wel heel pittig om ze 3 kwartier bezig te houden zonder een boek en een schrift (het was English Conversation Class dus dan gaat het vooral om de zinsbouw en de uitspraak). We hebben ze wel 1678 vragen gesteld en zij ons, Pussycat geleerd en gebattled tegen elkaar, nog meer vragen gesteld, gezongen en gedanst en toen waren we een beetje 'saved by the bell'. Daarna hebben we onszelf volgestopt met donuts in de kantine en na een halfuurtje stonden de 3rd graders op het programma. Die bleken echt veel lastiger te zijn dan de 2nds, maar misschien kwam dat omdat Patrick er niet bij zat dit keer. Toch hebben we ons weer prima vermaakt met het o.a. het Nepalese volkslied en het Wilhelmus.

We hadden met Fran en Char afgesproken voor de lunch in een plastic tentje vlakbij het 'busstation', alleen liepen Rien en ik het op de een of andere vreemde manier voorbij. Vervolgens kwam onze geliefde Fran de straat opgerend met een luid 'HALLO'; zij zaten daar met massa's eten dat ze al voor ons hadden besteld omdat we een uurtje later naar Nagarkot zouden vertrekken en we moesten onze spullen ook nog pakken.
Om 2 uur hadden we met iedereen die meeging afgesproken om vervolgens met z'n allen naar de bus te lopen. In totaal waren we met 9; wij vier, Kassie (USA), Aline & Alexander (NL), Freya (UK) en Jessa (AUS). De eerste bus ging maar tot Bhaktapur en daar moesten we dan nog een halfuur lopen naar de volgende bus, die ons naar Nagarkot zou brengen. Die eerste bus ging zooo hard dat we steeds van onze stoel vlogen bij elke drempel en dachten dat de bus uit elkaar zou vliegen maar dat viel zoals altijd weer mee. De tweede bus was een groter avontuur, er zaten namelijk ik weet niet hoeveel geiten onderin de bus die steeds engere geluiden begonnen te maken en na een tijdje raakte de bus zo vol dat de mensen die er nog in wilden maar bovenop de bus moesten gaan zitten; Nepali style. De toch naar boven duurde ruim 2 uur en de wegen waren zo smal dat we er echt van overtuigd waren dat we met zo'n overvolle bus in elke bocht naar beneden zouden storten, afgezien van een aantal blauwe plekken omdat we geplet werden door massa's vrouwen viel het allemaal weer erg mee!
Boven in Nagarkot was het nog een stukje omhoog lopen naar onze slaapplek, genaamd ' At the end of the universe', wat het ook wel letterlijk was. Onze kamer werd het 'Penthouse' genoemd vanwege de grootste kamer en het mooiste uitzicht. Er was maar 1 aparte kamer met een vrij groot tweepersoonsbed dus al vrij snel hadden wij bedacht dat wij daar wel inpasten met z'n vieren. Om kwart over 6 ging de zon onder en dat was heel goed te zien vanaf ons balkon. Meteen daarna zijn we gaan eten in het restaurant waar we de hele avond non-stop hebben gelachen om 'boiled eggs & special guest grappen'. Na het eten zijn we met z'n vieren ons bed ingedoken en pas na 10.000 foto's van onszelf in pyjama in bed te hebben gemaakt besloten we maar eens te gaan slapen, want om 5 uur zou de wekker alweer gaan! Afgezien van het feit dat Franne enge geluiden maakte lukte het vrij goed om te gaan slapen.
De volgende ochtend vertrokken we per bus naar een uitzichtspunt waar je de zon heel mooi achter de besneeuwde bergen op zag komen. Daar was ook nog een soort uitkijktoren met een superenge trap en de helft van de planken om op te staan ontbrak dus dat was vrij eng maar wel heel cool. Terug in het hotel hebben we ontbeten (boiled eggs natuurlijk) en Set gespeeld en daarna zijn we aan de wandeltocht naar beneden begonnen. Mijngod, ik hou echt niet van wandelen maar dit was het 3 uur op hobbelige paadjes wandelen echt wel waard! Overal kwamen we langs minidorpjes met schattige kindjes (Rieneke d'r Rieneke-smile ging de hele dag niet meer van d'r gezicht af natuurlijk) en ladingen beesten en het uitzicht was overal echt onbeschrijfelijk. Na ongeveer 3 uur wandelen kwamen we in een dorpje aan met een tempel waar we armbandjes hebben gekocht en pizza hebben gegeten en vanaf daar hebben we de bus terug gepakt naar Bhaktapur en vanaf daar naar Pepsi Cola.

Thuis troffen Fran en ik Bishal met z'n vriend aan (bestuurder van de truck op onze eerste dag) in de computerkamer en vervolgens nodigde hij ons uit om zoute thee te komen drinken bij hem thuis. Eerst dacht ik echt dat ik gewoon de Noordzee aan het opslokken was want het smaakte vrij apart. De volgende keer zal er nog een bloem doorheen worden geprakt want dan was het nog veel lekkerder dan nu, volgens Bishal.

Vandaag hebben we twee aan twee meegelopen in 3 verschillende klassen en geholpen met het Engels van de kinderen. We gaan proberen het 'laat ik alle lidwoorden en woorden als to en a in m'n zin vergeten' te verbeteren, te beginnen bij de leraren omdat die het de kinderen gewoon verkeerd aanleren. Vandaag schreef een meisje in haar schrift op: I go to THE toilet en toen streepte de lerares het woord THE door, zeer vervelend.

Oh nu is alleen de titel nog niet duidelijk. Toen we een paar dagen geleden met Collin meeliepen vroeg een meisje ons allemaal dingen over Justin Bieber en Green day, omdat zij daar groot fan van was. Na een tijdje begon ze iets onverstaanbaars tegen Fran te brabbelen en Fran begreep er vrij weinig van. Nadat ze het zo'n 6x geprobeerd had te vragen dacht Fran ein-de-lijk een woord in de zin te herkennen, namelijk Twilight. Dus Fran begon vrolijk de vraag van het meisje te beantwoorden: YES! I really like Twilight! Onmiddelijk begon de hele klas te lachen; het arme kind had zo'n 6x aan Fran gevraagd of ze alsjeblieft naar het TOILET mocht. Wat zouden we zonder Fran moeten?

Volgens mij heb ik inmiddels een heel boekwerk geschreven en de stroom valt binnen een halfuurtje uit dus het wordt tijd om te stoppen.

Heel veel liefs en groetjes, ook namens Rien, Fran en Char natuurlijk!

xxx Kim