Jattende apen & Disney Channel (Bali!)

Hallo allemaal!

Nadat we met de boot waren aangekomen op Bali, zijn we naar Kuta gegaan. Daar kwamen we terecht in een suuuuuperfijn hotel. We hadden zowaar een zwembad, airco en het toppunt: Een tv!! De jongen die onze extra lakens kwam brengen keek wel een beetje raar toen we allemaal springend en gillend op het bed naar Tom en Jerry aan het kijken waren. Wel een beetje jammer dat er normale zenders ontbraken, maar na 3 maanden geen tv vermaak je je ook best met Disney Channel!

De volgende dag wisten we ons los te rukken van de tv om met de taxi naar het zuiden van Bali te gaan. Onze eerste stop was Padang Padang Beach. Een super mooi strand in een baaitje tussen de rotsen.

Vervolgens gingen we naar de Pura Luhu Uluwatu, een tempel op een hoge rots, met uitzicht over de zee. Rond die tempel zaten echt massa's apen. We liepen rustig een beetje rond tot we Kim opeens vet hard hoorden schreeuwen. Bleek dat een aap haar zonnebril van haar hoofd had getrokken! De aap zat een einde verderop er tevreden op te kauwen. Meteen kwamen er locale mensen aangerend met zakjes vol met fruit en groenten. Die begonnen ze allemaal naar de aap te smijten. Uiteindelijk pakte de aap een zakje en liet de zonnebril vallen. Als je deze mensen geld gaf, dan gaven ze je zonnebril terug. Kim heeft nu een schitterende zonnebril met een paar mooie tandafdrukken in de pootjes. Na deze ervaring deden we toch allemaal onze zonnebril maar af. Maar helaas bleek hij in je hand toch ook niet echt veilig. Ik (Franne) voelde opeens een ruk aan mijn hand en toen was mijn zonnebril ook verdwenen... Gelukkig kreeg ik die ook veilig weer terug. Terwijl we er waren zagen we ook nog dat iemands echte bril werd gestolen. Die kwam helaas niet helemaal heel terug... Dat is toch nog wel een stuk erger dan een zonnebril van 2 euro! Hierna hadden we het ook wel snel gehad met de tempel, want overal waar je keek zag je dreigende apen zitten.

Het laatste deel van het programma was het plaatsje Jimbaran. Daar hebben we een zonsondergang gezien terwijl er massa's mannetjes in blauwe pakken voor ons liedjes aan het zingen waren.

De dag erna gingen we naar het Waterbompark, een super groot waterpretpark. Er waren echt massa's geniale glijbanen waar je vanaf kon terwijl je met z'n tweeën in een soort band zat, zoals een trechter en en soort half-pipe. Maar 1 attractie was toch wel het toppunt! Je moest in een soort glazen koker gaan staan. Er werd dan afgeteld en het leek een beetje alsof je afgeschoten werd naar Mars, maar in plaats daarvan viel er bij 'nul' een soort platform onder je weg. Je viel dan eerst een stuk bijna loodrecht omlaag om vervolgens in een soort looping terecht te komen. Echt genieten. Alleen aan het eind van de dag ging Kim door haar knie. Meteen naar de EHBO, waar een soort wonderzalf op haar knie werd gesmeerd en er een verband om werd gedaan. We zijn toen maar richting uitgang gestrompeld. Gelukkig viel het uiteindelijk mee, en heeft ze er maar ongeveer 3 dagen echt last van gehad. Ik (Franne) kon alvast even oefenen voor volgend jaar, aangezien ik elke ochtend opnieuw haar knie in het verband mocht wikkelen...

De volgende dag gingen we door naar Ubud, een stad in het midden van Bali. We hadden weer een veel te geniaal hotel, mooie ruime kamer met z'n vieren en een zwembad midden in de rijstvelden, zo fijn :) We zijn gelijk de taxi ingestapt en hebben er een goed cultureel dagje van gemaakt. Eerst de Gunung Kawi monumenten bezocht. Vooral de weg erheen was echt mooi, dwars door de rijstveldterrassen en overal palmbomen. Alleen een beetje jammer dat dit een toch wel erg lange trap naar beneden was en we die even later dus weer op moesten... Maar goed, we kunnen trappen inmiddels wel aan. Toen door naar Pura Tirta Empul, de heilige brontempel. Allemaal mensen die in dat water gingen baden en ook nog een waterslang gespot, hoeveel rare dieren wij hier allemaal wel niet zien! Daarna door naar de Pura Gunung Kawi, weer een paar tempels met water eromheen en toen waren het wel weer genoeg tempels voor een dag. Op de terugweg nog gestopt bij een koffieplantage. Ze maakten daar hele bijzondere, dure koffie waarbij de bonen worden opgegeten en vervolgens uitgepoept door een loewak (een katachtige) waardoor de smaak blijkbaar nog veel beter wordt: Kopi Luwak. Na de rondleiding hebben we ook de plek gezien waar de bonen geroosterd en daarna gestampt worden. Kim had toevallig een stukje gember in haar hand (dat verbouwen ze daar ook om verschillende smaakjes koffie en thee te maken) dat ze per ongeluk liet vallen, precies in het potje met de super dure gemalen koffie! We gaan maar door met dingen 'ontheiligen' hier...
We hadden te horen gekregen van andere Nederlanders dat je heel mooi kon scooter rijden in het oosten van Bali. We waren alleen een beetje bang voor politie want je hebt eigenlijk een internationaal rijbewijs nodig en alleen Franne had die aangevraagd (held!). Maar volgens die man was in dit stuk bijna geen politie dus we waagden het er maar op. Eerst hebben we een stuk langs de zee gereden, weer een feestje trouwens met allerlei gaten in de weg. Op een gegeven moment kwamen Char en Kim vlak na een bocht vast te zitten in een enorm gat en terwijl ze er met veel moeite uit probeerden te komen werden ze hard uitgelachen door een paar vrouwtjes en ook Fran en ik (Rien) haalden ze lachend in, groot feestje voor Char en Kim! Onderweg hebben we nog even bij een heel chill restaurantje op de hoek van een baai wat gedronken. Vanaf daar hadden we vet mooi uitzicht over de zee en het strand. Bij het restaurant zat ook nog een zwembad, te fijn voor woorden! Terug reden we langs allemaal rijstveldterrassen en we begonnen al blij te worden dat we nog geen politie waren tegen gekomen en we al bijna terug waren, maar we juichten te vroeg. We waren vet goed de borden aan het volgen, maar bij een bord zat er een sticker over de pijl heen dus we hadden geen idee of we links of rechts moesten. We reden dus vet langzaam zodat we konden overleggen maar opeens kwam overal verkeer vandaan. Bleek dat we al half op een soort kruispunt stonden doordat we het stoplicht hadden gemist! En natuurlijk was daar net een politieagent aanwezig die gelijk boos naar ons toe kwam. We moesten mee naar de kant van de weg en we kregen een hele tirade over ons heen dat we wel een heel groot verkeersongeluk hadden kunnen veroorzaken bla bla bla, het ging maar door. Helemaal toen hij erachter kwam dat maar 1 van ons een goed rijbewijs had. Hij had natuurlijk gelijk, we voelden ons ook echt te stom voor woorden, vooral omdat we steeds vet voorzichtig reden en goed opletten, maar hij overdreef wel heel erg. Dat we eigenlijk hiervoor naar de rechtbank zouden moeten en dat we echt dik in de problemen zaten en zo ging het ongeveer een halfuur door. Uiteindelijk zei hij dat als we nu 20 euro betaalden het goed was, maar dat we echt heel erg mazzel met hem hadden dat hij zo aardig voor ons was dat hij dit voor ons wou doen, want nu moest hij helemaal voor ons naar de rechtbank en dit allemaal regelen voor ons, we moesten hem echt heel dankbaar zijn, enz. enz. Uiteindelijk nog heel erg mazzel gehad want hij heeft ons nu alleen een boete gegeven voor het rijbewijs en nog niet eens een voor het door rood rijden... Dus we hebben snel betaald en zijn hem snel gepeerd.

De dag erna was een groot feestje, waar we allemaal al lang naar uitkeken: Char's verjaardag :) We hadden namelijk bedacht dat we op die dag in een chill, luxe hotel wilden slapen (wat we uiteindelijk dus al deden), allemaal chille dingen gingen eten en drinken en naar een spa zouden gaan, te fijn voor woorden dus! We hadden Char wakker gemaakt met luid ochtend gezang en een cadeautje ingepakt in een soort groot palmblad (bij gebrek aan cadeaupapier). Daarna op naar de spa! We kregen eerst een Balinese massage van een uur. Twee aan twee werden we in een kamertje gedumpt en werden we even alleen gelaten omdat we alles uit moesten doen en een of ander raar junglebroekje gemaakt van een soort vuilniszak aan moesten trekken, berefijn! Na de lunch ook nog een pedicure gedaan, was iets minder fijn, vooral het vijlen konden Kim en ik (Rien) echt niet aan, maar het resultaat was wel cool! Je zag wel echt verschil, helemaal na een nagellakkie en kleine bloemetjes erop, die vrouwtjes waren wel pro! Tussendoor nog allemaal lekkere dingen gegeten en gedronken (Starbucks!) en erg gelachen om hele leuke filmpjes van mensen uit Nepal en thuis! Een hele fijne dag!

De laatste dag in Ubud wilden we een wandeling door de rijstvelden maken, maar het regende super hard. Niet heel fijn om in te lopen en al helemaal niet als het pad dan in modder verandert. Dus eerst maar op weg gegaan naar 'De grote baby': We hadden een plaatje in onze reisgids gezien van echt een super groot beeld van een baby en dat wilden we natuurlijk wel even aanschouwen, ook weer eens iets anders. We gingen wel helemaal stuk toen we daar aankwamen want hij bleek midden op een kruispunt te staan! Sta je daar zo'n beeld te bekijken terwijl er overal auto's om je heen rijden. Maar hij was wel heel cool, vooral erg groot ;) 's Middags toch nog de wandeling gemaakt, het regende intussen niet meer, maar de lucht zag er nog steeds niet echt fijn uit. Wel heel cool want je loopt op zo'n klein paadje echt dwars door de rijstvelden heen en komt af en toe ook een werkend mannetje tegen met zo'n Indonesische hoed (die Kim, de halve Indonesiër, ook heeft aangeschaft). Uiteindelijk begon het toch weer heel hard te regenen en ben ik alleen nog even verder gegaan. Maar toen ik echt een horde gakkende ganzen achter me aan had (nog steeds geen idee wat die voor nut hebben in rijstvelden) vond ik het ook wel weer genoeg voor vandaag en zijn we maar massa's souvenirtjes in gaan slaan op een leuk marktje.

Rond half 10 zijn we met de taxi naar Kintamani gegaan. Dat is een klein dorpje op een heuvelrug vanwaar je een super mooi uitzicht hebt op de vulkaan Gunung Batur en het bijbehorende kratermeer. Na in al die luxe hotels te hebben geslapen met zwembaden, was het hier wel even afkikken. We sliepen weer in een soort donker hok, je moest douchen met een emmertje en de niet doortrekkende wc was op de gang. Als eerste hebben we de Pura Ulun Danu Batur bezocht, het op een na grootste tempelcomplex van Bali. Daarna namen we een bemo naar naar Kedisan, een dorpje naast het kratermeer. Dat was wel een feestje, aangezien Char en Rien helemaal opgepropt zaten tussen allemaal vrouwen met zakken rijst, planten en groenten. Verder was er echt geen plek meer, dus Kim en Fran moesten voorin naast de chauffeur. Daar was het ook best wel krap... Die arme man kon niet meer schakelen naar versnelling 1 en 2 omdat Franne's been in de weg zat. Hij probeerde toen maar uit z'n 3 weg te rijden door de berg af te rollen, maar helaas werd hem dat niet helemaal. Uiteindelijk door Fran's been ongeveer op die van Kim te hijsen konden we toch nog wegrijden...

Bij Kedisan was een super mooi restaurant. De tafeltjes stonden op een soort vlotten in het kratermeer, waardoor je wel een beetje zeeziek werd, maar het was wel geniaal.

De volgende dag zijn we met de taxi naar Lovina vertrokken, een kustplaats in het noorden van Bali. We hadden daar echt een superfijn hotel gevonden! Terwijl we twijfelden, omdat we het toch wel vrij duur vonden, was de prijs inmiddels al omlaag gegaan naar ongeveer 5 euro per persoon per nacht, dus dat konden we aan! We besloten die dag het zwembad en de ligstoelen niet te verlaten.

De dag erna hadden we een volgeplande dag. Het begon 's ochtends om 6 uur met dolfijnen spotten! Eerst duurde het even voordat onze geblondeerde Indonesische kapitein kwam en vervolgens, toen we net een eindje de zee op waren, stopte de motor ermee. Met horten en stoten hebben we toch weer de kust weten te bereiken, waar onze geblondeerde Indonesische kapitein een nieuwe motor haalde. Iets voor zevenen hadden we dan eindelijk de groep met dolfijnspotboten bereikt. Telkens als er ergens dolfijnen waren gespot kwamen alle boten met een noodgang er naartoe. Hierdoor hielden de dolfijnen het natuurlijk alweer snel voor gezien, dat was een beetje jammer. We vonden het eigenlijk een wonder dat er nog dolfijnen waren op deze plek. De dolfijnen werden ingesloten en alle boten voeren steeds dwars over de plek waar de dolfijnen boven water gekomen waren. Ondanks dit alles was het wel heel erg leuk en hebben we genoten van de groepen dolfijnen die we zagen! Op een gegeven moment vroeg de geblondeerde Indonesische kapitein: ''Enough?'', maar wij zeiden nee. Even later was ie er klaar mee en voer ie maar gewoon richting kust. We zijn ook nog even gestopt om te snorkelen, dat was ook supermooi!

Na het ontbijt ontmoetten we onze taxi chauffeur, die ons de hele dag naar verschillende plekken zou brengen. Helaas bleek deze nogal vreemd te zijn (hij had bijna geen haar maar toch een staartje met een lichtblauw-roze elastiekje met glitters, dat zegt misschien al genoeg). We begonnen bij de Gitgit waterval. Hier vroegen we of een man een foto van ons wilde maken, alleen bakte ie er vrij weinig van. De waterval stond meestal niet eens op de foto en de foto waar de waterval opstaat zijn wij mislukt dus dat was een feestje. Daarna reden we door naar Air Panas, heilige warmwaterbronnen. Onderweg daarheen zijn we nog even gestopt bij het Tamblinganmeer, waar we heel mooi uitzicht hadden. Op die plek stond een man met allemaal smerige beesten (een slang, een leguaan, vleermuizen met een lichaam van een halve meter, etc.). Kim en Franne vonden dit wel interessant: Franne kreeg gelijk de reuzenvleermuis in haar handen gebeukt. Dat vond ze wel genieten, totdat de vleermuis begon te plassen! Daarna natuurlijk nog even vrolijk op de foto met een slang...

Na gezwommen te hebben in de baden in Air Panas, liepen we terug naar de taxi. Natuurlijk hadden we geen schone kleren bij ons, waardoor we helemaal nat in onze bikini, zo veel mogelijk in onze handdoek gewikkeld, de auto in moesten. Hier was de taxi chauffeur niet heel blij mee. Hij zei ook nog: ''Normale mensen nemen altijd droge kleren mee''. Typisch weer. Als laatst zijn we nog naar de enige boeddhistische tempel op Bali geweest.

De volgende ochtend hebben we met tranen in onze ogen afscheid moeten nemen van onze veel te chille kamer en het zwembad, en zijn we met de shuttle bus naar Sanur gereden. Het was een tocht van zo'n 4 uur, maar onderweg hebben we ons prima vermaakt met het kijken naar langsrennende apen en mannen met 387 balonnen.
Eenmaal aangekomen in Sanur zijn Char en ik (Kim) op zoek gegaan naar een (goedkope) kamer. Het goedkoopste hotelletje uit de Lonely Planet was al 3x zo duur geworden en had maar 1 tweepersoons kamer dus dat werd 'm niet. Alle andere hotels zaten vol of boden ons een tweepersoons kamer aan voor 63 euro, dus Char en ik waren de wanhoop lichtelijk nabij. Verder werden we door alle (en dan ook echt door alle) receptionisten compleet uitgelachen als we vroegen om een vierpersoons kamer dus toen waren we het echt compleet zat. Uiteindelijk hadden we een paadje langs een enorme bouwval gevonden, wat ons bij Gustav Homestay zou moeten brengen. Alle bouwvakkers stopten accuut met boren en muurtjes bouwen om nonstop 'beautiful! I love you!' naar ons te roepen. Helaas was het een erg lang paadje dus we hebben zo'n 10 minuten met onze vingers in de oren moeten lopen om het geschreeuw te negeren.
Gelukkig had Gustav nog een goedkope kamer vrij met 3 bedden, maar daar zouden we wel met z'n vieren in passen werd ons verteld. Prima, dan hoefden we geen 2 kamers te boeken en dat scheelde weer een lading geld en dat is natuurlijk altijd fijn.
Die middag hebben we lekker op het strand gelegen en hebben we wat winkeltjes gekeken. 's Avonds zijn we op het strand bij een restaurant gaan eten waar een vrouwtje op een berevalse piano aan het spelen was en de pizza veel te duur was voor wat je kreeg. Gelukkig zat er een superfijn zwembad bij, dus daar hebben we na het eten nog een tijdje in gezwommen.
Die nacht hebben we toch niet heel goed geslapen wegens het te kleine bed. Char lag in het midden en werd constant geplet door Fran of mij dus we hebben de halve nacht wakker gelegen met z'n drieën. Het ontbijt was ook niet echt de moeite waard om voor op te staan: een wit bolletje in een zakje met een soort gesmolten roze marshmallowprut als beleg. Nouja, ook wel eens leuk om op je brood gehad te hebben!
Na het avontuurlijke ontbijt hebben we geboekt voor een ritje op de bananenboot en de big mable in Nusa Dua. Al de hele vakantie hadden we ons op de bananboot verheugd, maar overal was het echt heel erg duur. Hier viel de prijs ontzettend mee dus hebben we onze kans meteen gegrepen. Een uurtje later werden we opgehaald en naar de kust van Nusa Dua gebracht. Nusa Dua staat bekend als een enorm luxe badplaats dus we hadden verwacht dat we niet de enige Westerse toeristen zouden zijn, maar dat bleek tegen te vallen. Overal om ons heen zaten massa's moslims foto's van ons in bikini te maken of ons volledig in shock aan te staren dus toen zijn we maar snel op de bananenboot gesprongen. De rit duurde maar een kwartiertje maar het was wel keihard genieten. Halverwege maakte de boot een bocht en toen vielen we er allemaal af, groot feestje in de zee dus.
Vervolgens stond de big mable op het programma; een enorme band waar we met z'n vieren in konden zitten, achter een speedboot. Dit was echt nog veel leuker dan de bananenboot! Telkens als de 'kapitein' bochten maakte in het water vlogen we alle vier keihard op en neer en als je je niet goed vasthield vloog je er echt gewoon uit, geniaal. Op een gegeven moment zag ik Franne schuin voor me serieus een meter boven de boot vliegen dus de Jackass kwam weer volledig naar boven!
Na dit vreselijk toeristische gebeuren wilden we 's middags toch wel even iets cultureels doen, dus hebben we een tempeltje bezocht in Sanur. De helft van de mensen waar we aan vroegen waar de tempel was, had totaal geen idee waar we het over hadden, dus dat beloofde nog wat te worden. Uiteindelijk hadden we 'm gevonden, maar we hadden geen sarong bij ons en dus mochten we niet naar binnen. Nadat we onze handdoeken helemaal mooi hadden omgeknoopt werden we lichtelijk vreemd aangestaard door de vrouwtjes naast de 'ingang'; een handdoek als sarong was niet toegestaan. Gelukkig was er een behulpzaam vrouwtje waar we alle vier een sarong van mochten lenen en kon ons bezoek gelukkig doorgaan. Ik zweer dat we echt de enige toeristen zijn die dat tempeltje ooit hebben bezocht, wat een minuscuul klein dingetje was dat!
Daarna hebben we ons met een taxi naar het Bali Hyatt Hotel laten rijden. In de Capitoolgids hadden we gelezen dat ook niet-gasten een bezoek zouden moeten brengen aan dit hotel, alleen al vanwege de tuinen dus dat leek ons wel interessant. Voor de deur werden we afgezet en meteen stormde er een enorme lading personeel op ons af om de deur voor ons open te doen. Toen ik uit probeerde te leggen dat we voor de mooie tuinen kwamen en vroeg hoe we daar konden komen, werd ik toch lichtelijk vreemd aangestaard maar na de security check mochten we gewoon naar binnen. Het was echt enorm luxe allemaal; er waren massa's zwembaden, tennisbanen, er was een golfbaan en een spa en een badmintonveld. Na een rondje gelopen te hebben in de tuinen vonden we het wel weer mooi geweest en zijn we een (lekkere!) pizza gaan eten.
Na het avondeten hebben we een gezichtsbehandeling gehad in de spa en daarna zijn we heerlijk gaan slapen in het veel te kleine bed.

Vanochtend zijn we uit Sanur vertrokken en naar Kuta gereden, wat toch wel een beetje voelde als thuiskomen!
We kunnen onze laatste 2 dagen dus weer lekker tv kijken (Phineas & Ferb, Mister Bean etc.), zwemmen en de laatste inkopen doen. Meteen na aankomst vanochtend hebben we ons hele lichaam nog even laten scrubben in de spa, zodat we nu verlost zijn van alle dode huidcellen en nog even mooi egaal bruin kunnen worden in de laatste 3 weekjes!
Morgen gaan we naar Tanah Lot en woensdag vliegen we naar Kuala Lumpur en dan blijven we tot 30 juni in Maleisië!

We vinden het ontzettend leuk om te zien dat jullie ons allemaal zijn blijven volgen en we genieten ook altijd weer van het lezen van jullie reacties!

Liefs van ons alle vier!