De Beer en het Mini Konijntje

Hoi allemaal!

Dit is alweer ons laatste stuk vanuit Kathmandu! De tweeënhalve maand Nepal zitten er alweer bijna op en de tijd is echt voorbij gevlogen!

Onze laatste dag in Kathmandu, voor we op trekking gingen, was echt super leuk! Zoals we in het vorige stuk al vertelden gingen we met de weeskinderen naar de dierentuin. 's Ochtends rond 10 uur vertrokken we met een busje vanaf het weeshuis. Iedereen was helemaal vrolijk, zelfs aamaa. We hadden een cd-speler mee en massa's bandjes met Nepalese muziek, dus iedereen zat in de bus al te klappen en te zingen. De dierentuin zelf was echt veel mooier dan we verwachtten! Heel erg groen en bijna geen vuil. We hadden echt super veel eten mee, ongeveer 3 boodschappentassen (genoeg voor een heel weeshuis haha) en een soort gigantische mat om op te zitten en dan nog de cd-speler. Dit moest de hele dag allemaal meegesleept worden en natuurlijk moesten ook nog alle kinderen een hand vasthouden dus het was 1 groot feest. We hebben eerst een rondje gemaakt door de dierentuin om de dieren te zien (apen, neushoorns, tijgers enz.) en daarna zijn we ergens op een grasveld neergeploft met al ons voedsel. De mat werd uitgespreid en iedereen moest natuurlijk zijn schoenen uitdoen voor je erop mocht zitten. Na wat biscuitjes en cola vond aamaa het tijd worden om te dansen, dus hoppa, muziek op het hoogste volume, midden in de dierentuin. Dus toen stonden wij daar als een soort animatieteam met een gigantische groep kinderen om ons heen, die allemaal precies nadeden wat wij deden. Op een gegeven moment hadden we een hele groep mensen om ons heen verzameld die allemaal foto's van ons aan het maken waren. Zelfs toen er een loslopende olifant aankwam die je aan mocht raken bleef iedereen naar ons kijken, een groot feestje dus! Ook waren er een soort kermis-attracties, waaronder een klein treintje wat de kleine kinderen helemaal geweldig vonden! Hun gezichten toen ze erin zaten waren echt goud waard: een enorme big smile op hun gezicht. Voor de oudere kinderen was er nog een soort ronddraaiend ding dat ook omhoog en omlaag ging en de twee oudste jongens vonden dat toch wel heel eng, we hebben echt genoten van hun gezichten want ze doen wel de hele tijd alsof ze heel stoer zijn, maar dat zijn ze dus niet. Maar eigenlijk is het ook wel weer logisch want ze zijn waarschijnlijk nog nooit in zo'n soort attractie geweest. Tot slot hebben we allemaal nog een rondje op de olifant gemaakt in een soort bakje op zijn rug. Er konden best wel veel kinderen in dus we moesten iedereen stevig vasthouden omdat we als de dood waren dat ze er af zouden vallen, en zo'n olifant is best hoog! Heel fijn dat tijdens een van de rondjes een jongetje achter een gans aan rende en de olifant zich dood schrok. Die begon toch allemaal spastische bewegingen te maken! Maar we hebben het allemaal overleefd en volgens mij hebben de kinderen de dag van hun leven gehad! We kregen van iedereen een dikke knuffel toen we weggingen, ook omdat dit wel een soort van afscheid was.

De volgende dag zijn we al heel vroeg vertrokken naar Pokhara. Wat een fijne stad is dat! Veel rustiger en schoner dan Kathmandu met allemaal leuke en gezellige winkeltjes en restaurantjes. Hier zijn we eerst 3 dagen gebleven, waarin we de belangrijkste dingen hebben gezien en ook met een bootje op het meer hebben gevaren. Vooral dat meer doet het 'm, dat maakt zo'n stad zoveel leuker! Ook toen we terugkwamen van de trekking hadden we nog een dag om uit te rusten in Pokhara en toen hebben we weer de hele dag op het meer gezeten. Het was ook super lekker weer waardoor we eindelijk eens in bikini in de zon konden liggen. We voelden ons namelijk nogal een Duitser doordat ons shirt en broek helemaal in ons staan, beetje jammer.
De eerste dagen hadden we al massa's paragliders in de lucht gezien en ondanks dat sommigen van ons toch lichtelijk hoogtevrees hebben (he Rien?), hadden we toch besloten dat te gaan doen. Dus in een busje samen met 4 paraglide-dudes de berg op. Daar werd je met ongeveer 3 riempjes losjes vastgemaakt en werd het gigantische parachute ding op de grond uitgespreid. Toen werd je vastgeketend aan een man die weer aan de parachute vastzat. Dan zette je ongeveer 2 stappen en dan was je opeens in de lucht. Vlak voor we de lucht in zouden gaan spacete Rien hem echt helemaal. Ze was helemaal in paniek en heeft alles met haar ogen dicht gedaan. Maar zodra ze in de lucht hing was ze over haar hoogtevrees heen en had ze een half uur lang haar typische Rieneke smile op haar gezicht. Het was echt genieten want je had echt een suuuuuuper mooi uitzicht over het meer. Toen het tijd was om te landen ging je als het goed is rustig af op een stukje weiland waar je dan heel zachtjes op je voeten landde. Rien d'r dude vond het wel grappig om nog even massa's stunts te maken vlak voor d'r landing maar alsnog ging de landing vrij soepel. Ook Kim landde rustig op haar voeten. Maar toen kwam ik (Franne). Mijn mannetje achter me zei dat ik mijn benen voor me uit moest houden tot dat hij zei dat ik kon gaan staan. We gingen echt recht op het meer af, dus ik zag ons er al in storten, maar toen ging hij op het laatst nog een klein stukje omhoog. Ik helemaal opgelucht, omdat ik dacht dat we dan nog wel een rondje zouden maken, maar helaas... Echt nog veel te hard, BAM, op m'n kont op de grond. Nog even een lekker stukje over het gras schuiven en een parachute + de paraglide man boven op je. Natuurlijk helemaal uitgelachen door Kim en Rien die het allemaal zagen gebeuren.

De dag erna begon de trekking. Er zaten twee dragers bij ons in de bus die echt al geniaal waren, ze waren echt het tegenovergestelde van elkaar! De ene was erg groot en dik en die had al snel de bijnaam 'Beer' gekregen en de ander was juist heel klein en dun en had een beetje konijnentandjes dus die kreeg de bijnaam 'Mini konijntje'. Toen we uitstapten gingen Beer en Mini konijntje er gelijk met 2 tassen per persoon vandoor. Wij kregen de schrik van ons leven: 'Moest Mini konijntje deze trekking gaan doen met 2 tassen op zijn rug?'. We konden ons niet eens voorstellen dat hij het zou redden met 1 tas (gezien de grootte en het gewicht van onze tassen). Maar het bleek toch waar te zijn. Bergopwaarts deden de dragers er ongeveer 2 uur langer over maar bergafwaarts stormde Beer ons ongeveer voorbij! Ik snap nog steeds niet dat ze het overleefd hebben maar ik moet zeggen dat we dragers zijn tegengekomen met nog meer bagage of manden op hun rug. De trekking begon gelijk met massa's trappen omhoog de eerste dag, een leuke voorbereiding op de volgende dag want die dag bestond echt alleen maar uit trappen omhoog! Volgens mij hebben we echt een trauma aan trappen als we thuiskomen. Maar na deze 2 dagen omhoog lopen was dat ongeveer wel klaar. Verder was het over het algemeen alleen nog redelijk vlak of naar beneden, erg fijn. We hebben het allemaal wel goed volgehouden, het viel eigenlijk best mee. Sowieso deden we alle tochten ook sneller dan gemiddeld, dat soort dingen zijn altijd fijn om te horen! We hebben ook allerlei verschillende dingen gezien. We liepen door dorpjes, door de wolken, door de jungle, door en langs de rivier en ook langs allerlei watervallen en op de achtergrond zagen we steeds besneeuwde bergtoppen. Een dag zijn we heel vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien. Beetje jammer want we hadden natuurlijk nog niet ontbeten en we moesten nog ongeveer een uur de berg op lopen.. Maargoed we hebben het overleefd en het uitzicht was super mooi! We hadden heel erg mazzel dat het zo helder was (dat was het de 5 dagen ervoor niet geweest) want daardoor kon je de bergen heel goed zien.
Ook onze slaapplekken waren echt genieten. We hebben een dag in een soort kartonnen doos geslapen en de volgende dag in een kamer die was gemaakt van golfplaten waar we het idee hadden dat alles elk moment kon instorten. Dit hield natuurlijk ook de kou niet echt tegen, wat te merken was! Thermo-ondergoed, vest, fleecevest, alles wat we konden vinden trokken we aan en dan nog twee aan twee gezellig onder de deken en dan was het wel te doen. De eerste en de laatste dag konden we ook in de rivier zwemmen, erg fijn na zo'n lange, warme tocht. We hadden een leuk plekje gevonden bij een waterval maar het water was toch koud!! Steeds even 2 seconden er helemaal in en er dan zo snel mogelijk weer uit. Maar verfrissend was het zeker. De allerlaatste avond onweerde en regende het als een beer dus we zaten gezellig met een groep Japanners en hun gids en dragers in een klein restaurantje. Gelu (onze gids) begon op een klein trommeltje te slaan en allemaal Nepalese liedjes te zingen. Daarna werd er heel hard allemaal Nepalese muziek opgezet en begon iedereen als een gek te dansen. Als wij vroegen om een Engels liedje dan konden we kiezen uit OF Justin Bieber, OF de Vengaboys, OF High School Musical. Feesjhuh. Iedereen was als een malle spul aan het drinken dat verdacht veel op water leek, maar dat bleek toch iets sterkers te zijn... Op een gegeven moment was het dus ook wel pugyo (genoeg) en besloten we de rest lekker dronken verder te laten dansen en zelf naar bed te gaan. De laatste dag was nog maar 2 uur lopen, dus dat viel mee. We moesten terug de bus nemen, maar die bleek helemaal propvol te zitten. Toen konden wij dus lekker, samen met massa´s backpacks op het dak van de bus zitten. Heel fijn, als de helft van de weg eigenlijk geen weg is, maar een hoop stenen, en je het gevoel hebt dat je elk moment van het dak af het ravijn in kan glijden, en dat voor 2 uur lang. We waren dus ook redelijk blij toen we eindelijk van het dak af mochten, terug in Pokhara.

Het volgende op het programma was het Chitwan National Park . We kwamen aan in een super mooi resort met allemaal lodges. We kregen van iemand een verkoelend handdoekje, van iemand anders een tikka (rode stip op je hoofd) en van weer iemand anders een glas met koude fanta. Tijdens de lunch stond er ook de hele tijd iemand naast ons tafeltje en zodra er iemand uitgegeten was werd dat bord echt onder haar vandaan gegrist. Ook echt ELKE keer als je "thank you" zei, volgde daar op "welcome". Dat wordt echt ZO irritant! We vonden het toch een beetje verdacht dat we nog niemand anders in het hele resort hadden gespot, en toen we het vroegen zeiden ze heel bij: Neeeee, hoor, jullie zijn de ENIGE in het hele resort. Wat een feest. Ongeveer 2 man personeel per persoon die je ongeveer na elke hap die je neemt vragen of het lekker is, of je meer wilt en hoe je je voelt. De rest van de dag hebben we rondgelopen door de buurt en een oud traditioneel Tharu dorpje gezien en een rondje door de jungle gelopen. We eindigden bij een rivier waar we een mooie zonsondergang hebben gezien. Na het eten hadden we een 'cultural programme'. In een zaaltje kregen we allemaal traditionele dansen van de Tharu mensen te zien. Ze zwaaiden allemaal woest met stokken (en met vuur) en het was geniaal. Op het eind mocht je als je dat wilde meedoen, en dat lieten we ons natuurlijk geen 2 keer zeggen!

De volgende ochtend half 6 opgestaan (we beginnen er bijna aan te wennen) om met een bootje krokodillen en vogels te spotten en daarna door de jungle terug te lopen. We waren blij dat het zo vroeg was, want we smolten nu echt al van de hitte. We moesten echt in zo'n uitgeholde boomstam gaan zitten, waarbij het water echt tot aan de rand kwam. Zodra de boot ook maar een beetje schommelde had je echt het gevoel dat je om ging slaan. We hebben een paar gekleurde vogels en een pauw gezien, wat een feest. Maar later met het lopen zagen we toch nog 4 krokodillen! En even verderop ook nog een wild zwijn. Ook viel er opeens in onze buurt een gigantische boom om, maar we zijn er niet achter gekomen waarom. Ook hebben we nog het broedcentrum gezien voor de olifanten, waar heel veel kleine olifantjes waren, zelfs een tweeling!

Rond 11 uur gingen we naar de rivier om het olifanten wassen te zien. Als je wilde kon je ook met ze het water in, maar onze gids raadde ons dat af omdat er een jaar geleden iemand dood was gegaan omdat hij verpletterd was onder een olifant. Maar toen we aankwamen en het zagen konden we ons echt niet bedwingen en Fran en Rien zijn meteen vanaf een soort zandduin op een olifant gesprongen. Super raar om echt op zo'n olifant zelf te zitten en niet in een mandje. Waggelend liep de olifant het water in en zodra die diep genoeg was liet hij zich op zijn zij vallen. Wij hadden meteen verpletter angst, maar het viel allemaal gelukkig mee. Meteen er weer op en we kregen massa's water over ons heen gespoten. Daarna was het de beurt aan Char en Kim. Zij hadden last van extreme verpletter angst, dus elke keer als de olifant omviel zwommen ze heel hard bij 'm vandaan uit angst om onder dat enorme beest te belanden. Vervolgens mochten we er ook nog met zijn vieren op. Dat was helemaal een feestje, omdat als hij opstaat eerst zijn voorpoten omhoog gaan en dan pas zijn achterpoten, dus een tijdje lang staat hij heel schuin. Wij hingen daar echt met zijn vieren aan elkaar wanhopig proberend er niet af te glijden. Echt zo grappig! Daarna nog lekker even in de rivier gezwommen, het is zo raar om te bedenken dat je een kilometer verderop in dezelfde rivier krokodillen hebt gezien!
's Middags zijn we nog op olifanten safari gegaan. Toen zaten we weer wel in een mandje en samen met een stuk of 20 andere olifanten met mandjes gingen we de jungle in. We hebben 7 neushoorns gezien en verschillende soorten herten.

De volgende ochtend werden we met een jeep naar de bus gebracht en na 7 uur kwamen we weer 'thuis' aan, in Pepsi-cola.
Vandaag is onze laatste hele dag en morgen vliegen we om 4 uur richting Medan. Na 2 dagen en 4 vluchten zullen we daar dan als het goed is aankomen.

Liefs, ook namens Char en Kim!

Rien & Fran